Μεγαλωνουμε

Σε βλέπω στην κοινωνική δικτύωση.
Κάνεις σιγά-σιγά
ανεπαίσθητες ρυτίδες.
Δένουν όμορφα
με το χαμόγελό σου
όπως τα κυματάκια
-προβατάκια-
στην ήρεμη θάλασσα.

Κι εγώ βγάζω σιγά-σιγά
γκρίζες τρίχες.
Δεν είναι πολλές,
είναι όμως αρκετές
για να παρατηρήσει κανείς
τουλάχιστον την ύπαρξή τους.

Δεν είναι κακό που μεγαλώνουμε
αργά-αργά, γλυκά-γλυκά,
(αλλά και αμείλικτα),
είναι μάλλον φυσιολογικό.

Αυτό που με λυπεί
είναι που μεγαλώνουμε χώρια.