Ταξιδιάρικο...

Ταξιδεύω σε μέρη μακρινά ψάχνοντας να βρω τον ίδιο μου τον εαυτό.

Κομμάτια του βρίσκονται σκορπισμένα στις τέσσερεις γωνιές του κόσμου:

• Στην ξερή λάβα της Πομπηίας, ξύπνησαν γωνιές του μυαλού μου που αγνοούσα την ύπαρξή τους.
  


• Ανατολικά του Ρεθύμνου, καρφωμένο σφιχτά στη γραμμή του ορίζοντα, εκεί που το Κρητικό πέλαγο συναντά τον ουρανό, άπλωσα το χέρι μου κι έπιασα ένα κομματάκι της καρδιάς μου.
  


• Στο κρύο μαντεμένιο ρείθρο της γέφυρας του Spree, κοντά στο σταθμό της Friedrichstrasse στο συννεφιασμένο Βερολίνο, άγγιξα ένα δάκρυ μου, που η βροχή το είχε προσεκτικά τοποθετήσει εκεί.
  


• Στο κατάστρωμα του πλοίου για τη Σαντορίνη, μια αχτίδα γαλάζιου με περιμένει για να μου ζεστάνει το σώμα.
  


• Ξέρω καλά πως σε κάποια σχάρα ποδηλάτου, στο υγρό και αμαρτωλό Άμστερνταμ, θα βρω μια χαμένη αποσκευή της καρδιάς μου.
  


• Στα δροσερά νερά κάποιου συντριβανιού της Βαρκελώνης θα ψάξω το νόμισμα που έριξε μια Πονεμένη αγάπη μου.
  


• Μια χούφτα χιόνι από τις όχθες του Νέβα στην παγωμένη Πετρούπολη κλείνει μέσα της ένα κρυμμένο όνειρό μου.
  


• Στα μακρυσμένα βουνά του Θιβέτ, υπάρχει κάποιο μοναστήρι, που οι μοναχοί του με ξέρουν καλύτερα απ' τον καθένα.
  


• Ανοιχτά της θάλασσας της Κίνας, κολυμπάει κάποιο ψάρι που ταξιδεύει ένα χαμένο δαχτυλίδι μου.
  

Και πόσα ακόμα μέρη, πόσα κομμάτια μου, που περιμένουν...