Το συρτάρι του Κάποτε
Με αφορμή κάποια ανάρτηση της elgalla
Κάπου εκεί μέσα, βαθιά
βρίσκεται το Συρτάρι του Κάποτε.
Κλειδωμένο.
Αραχνιασμένο.
Ξεχασμένο.
Έχει μέσα ό,τι θέλησες
να λησμονήσεις
να απωθήσεις
να σβήσεις.
Μα πότε-πότε
το συρτάρι ξεκλειδώνει
κι ανοίγει τρίζοντας.
Ώσπου η αποφορά από την αποσύνθεση
σε αναγκάσει να το κλείσεις...
1 σχόλιο:
Τελικά όλοι έχουμε ένα συρτάρι του "Κάποτε"... και όχι μόνο ένα συρτάρι (εγώ έχω πολλά και κουτιά και φακέλους, ντουλάπια ολόκληρα...)Και κάθε φορά που ανοίγουν (ορκίζομαι ότι μόνα τους ανοίγουν)...τρέμω. Και κάθε φορά υπόσχομαι στον εαυτό μου ότι αύριο θα τα κάψω (ναι, δεν θα τα δει ποτέ κανείς ξανά)αλλά μάλλον φοβάμαι τη φωτιά και τις στάχτες πολύ περισσότερο από το "Κάποτε"...Ίσως πάλι περιμένω κάποιον άλλο να το κάνει για μένα...
Δημοσίευση σχολίου