Κοιτώντας απ' το παράθυρο
Σαν ήμουνα μικρός
και ταξιδεύαμε με το αυτοκίνητο
μου άρεσε να καρφώνω το βλέμμα
στο πλαινό παράθυρο.
Να κοιτάω τα άλλα αυτοκίνητα
τους οδηγούς, τους επιβάτες
-Αλήθεια, έχετε προσέξει ότι
όταν κοιτάς κάποιον, συνήθως
γυρνάει κι εκείνος και σε κοιτάει; -
Το δρόμο να τρέχει προς την αντίθετη κατεύθυνση
τις άσπρες λωρίδες της διαγράμμισης.
Το τοπίο στο βάθος με τα δέντρα
τα βουνά, τους γκρεμούς
τη θάλασσα.
Κι έτσι κοιτώντας
μεγάλωσα κι εγώ
κοντά τριάντα πια
και τώρα πια δεν μπορώ να κοιτάω το παράθυρο
γιατί οδηγώ ο ίδιος...
4 σχόλια:
Κ εμένα μ'αρέσει αυτό! Τις φορές που είμαι σ'αυτοκίνητο κ οδηγεί άλλος, προτιμώ να μη μιλάω κ να κοιτάζω έξω απ'το παράθυρο..
Μικρός είχα μανία με τα στρογγυλά πράγματα και ιδίως με αυτά που γυρίζαν. Την έβρισκα κυριολεκτικά, λοιπόν, να κοιτάω τους τροχούς των άλλων αυτοκινήτων, την Σελήνη, όταν ήταν γεμάτη, και με την αίσθηση να σε κυνηγάει!
Τώρα οδηγός ων, δεν μπορώ να δω τους τροχούς και την Σελήνη από το αλεξήνεμο, όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να δω και τίποτα. Αυτοκίνητο οδηγούμε, όχι υποβρύχιο.
0to1, πότε θα εκδώσεις ποιητική συλλογή;
@ντροπαλός:
Προτιμώ την εδώ δημοσίευση. Έτσι, πολλοί περισσότεροι άνθρωποι διαβάζουν (ή θέλω να διαβάζουν) τι έχω να πω, αφήνουν σχόλια, μπορεί να γίνει συζήτηση.
Είναι ένα ενδεχόμενο κάποια στιγμή στο μέλλον πάντως.
Εγώ πάλι όταν είμαι στο αμάξι έχω μια λόξα να κοιτάω συνέχεια τις πινακίδες...
Δημοσίευση σχολίου