Προεκλογικό

Πολλές φορές, αναμνήσεις από τον παιδική ηλικία ξαναζωντανεύουν.

Έτσι, πριν από μερικούς μήνες μου ήρθε στο μυαλό η παρακάτω ανάμνηση, την οποία ξαναθυμήθηκα πρόσφατα με την ευκαιρία των εκλογών:


Κάποτε, πριν πολλά χρόνια, πρόσεξα στο φροντιστήριο ξένων γλωσσών που πήγαινα, ότι ένας συμμαθητής μου φορούσε ένα διαφημιστικό ρολόι κάποιου κόμματος.

Το ρολόι είχε το χρώμα του κόμματος και στην πλάκα αντί για δείκτές και αριθμούς, είχε το έμβλημα του κόμματος σε ένα φόντο που αναβόσβηνε.

Μπορεί και να ήταν περίοδος εκλογών, δε θυμάμαι. Πρέπει να ήμουν αρκετά μικρούλης. Ίσως να ήταν το '85.


Μου έκανε κάποια εντύπωση τότε, - γι' αυτό άλλωστε και το θυμάμαι.

Ξανασκεπτόμενος, και έχοντας τα ενήλικά μου μάτια, αισθάνομαι ότι ήταν κάτι πολύ άσχημο.

Εγώ ποτέ δε θα έκανα -νομίζω- το χέρι του παιδιού μου διαφήμιση των πολιτικών μου πεποιθήσεων.


Γενικότερα, αυτές τις προεκλογικές ώρες, η λογική χάνεται, μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Το προεκλογικό κλίμα επισκιάζει τα πάντα. Αφίσες, συγκεντρώσεις παντού. Και να μη βλέπεις τηλεόραση, και να μην συμμετέχεις καθόλου. Παρ' όλα αυτά, το νιώθεις. Είναι παντού.

Μια φιέστα χωρίς νόημα.
Πόση ενέργεια, πόσα από τα χρήματά μας
σπαταλιούνται σ' όλα αυτά;