Η ενδεκάτη εντολή
Αν με ρωτούσε κάποιος, ποια θα θεωρούσα για μένα την ενδεκάτη εντολή, (χωρίς να σχολιάσω την ύπαρξη των πρώτων δέκα και/ή το Χριστιανισμό κλπ, αυτό είναι άλλο θέμα συζήτησης), τότε θα του απαντούσα χωρίς δισταγμό:
Ου λησμονήσεις.
- Εκείνους που θυσιάστηκαν, ελπίζοντας ότι η θυσία τους δε θα πάει χαμένη.
- Εκείνους που καθημερινά προσβάλλουν τη νοημοσύνη μας, προσδοκώντας παραγραφή κακουργημάτων από τη Λήθη.
- Την υπόσχεση προς τα αγέννητα παιδιά μας, να παραδώσουμε κάτι καλύτερο από αυτό που λάβαμε.
Ου λησμονήσεις...
1 σχόλιο:
Μη λησμονήσεις επίσης:
όσους σε αγάπησαν και πίστεψαν σε σενα, τους φίλους σου (κατά μιαν έννοια και τους αντιπάλους σου), μη λησμονήσεις από που ξεκίνησες.
Όταν ξεχνάμε, λένε, είμαστε καταδικασμένοι να ξαναζήσουμε τα αρνητικά γεγονότα του παρελθόντος. Ως εκ τούτου η λήθη συνεπάγεται ότι δε θα μάθεις από τα όσα έζησες, κι αυτό είναι επικίνδυνο...
Δημοσίευση σχολίου