Η φυσαλίδα
Ζούμε το μεγαλύτερο μέρος
της ζωής
σε μια φυσαλίδα
χωρισμένοι
από τον Πραγματικό Κόσμο
με μια λεπτότατη μεμβράνη.
Κι όμως
τα σημαντικότερα βιώματα
-αυτά που ίσως αλλάζουν τη ζωή μας-
είναι όταν βγαίνουμε από κει.
Όταν διαφεύγουμε
για λίγο ή για περισσότερο
με το νου ή με το σώμα
από τα στενά εκείνα πλαίσια.
Όταν ανοίγουμε το μυαλό,
όταν γνωρίζουμε
νέους τόπους κι ανθρώπους,
ιδέες και σκέψεις.
Και το κέρδος
φαίνεται ακριβώς,
όταν επιστρέφοντας
η φυσαλίδα
δεν φαίνεται
να μας χωράει πια...
3 σχόλια:
Πολλές ευχές, χρόνια πολλά
:-)
:)
Για κάποιο λόγο δάκρυσα σαν διάβασα τη "φυσαλίδα" σου. Ίσως για τις φυσαλίδες που δεν με χωράνε πια, ίσως για τις φυσαλίδες που θα μπορούσαν να είχαν μικρύνει κι άλλο, ποιος ξέρει....
Να 'σαι καλά και να συνεχίσεις να γράφεις...
Κι ετσι ειναι πιο ευκολο να μπεις σε μια ετεροθαλη φυσαλιδα παρα να αφησεις τη δικη σου.
Κι αν δεν εχω βρει μια πειστικη απαντηση στο 'γιατι φορας κλουβι;', ισως ειναι γιατι δεν εχω αποφασισει ακομα σε ποια μερια των καγκελων ειναι τα θηρια.
Ο ιδιος φοβος που σε κρατα μεσα, σε βγαζει εξω. Αρα, αλλος πρεπει να ναι ο εχθρος.
Δημοσίευση σχολίου