6/4/09

Αντίστροφος Οδυσσέας

Σαν ξεκινήσεις απ' την Ιθάκη για το άγνωστο
να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος
και η θάλασσα αρκούντως μάγισσα.

Τους δαίμονες που κουβανείς
να τους εξευμενίσεις
και στο κατάρτι αγναντεύοντες
εκείνοι θα σου δείχνουνε το δρόμο.

Για τον Ήλιο οδηγό μη μεριμνάς, θα είναι πάντα εκεί.
Μόνο χάραξε καλά στο αλμυρό νερό την πορεία
και κράτα ο ίδιος σφιχτά το τιμόνι.

Ζήσε τα καλοκαιρινά πρωινά
και τα ηδονικά μυρωδικά
και πολλών άστεα και νόες γνώρισε.

Και κάποτε στο μακρινό μέλλον
θα δεις στον ορίζοντα Ιθάκης φτωχό καπνό.
Θα είναι το τέλος αυτού του ταξιδιου
κι η συνέχεια ενός άλλου Αγώνα...


~

Υ.Γ. 1/5/2009: Ξαναδιαβάζοντας το κείμενο που είναι γεμάτο αναφορές, αισθάνθηκα ότι ήταν κρίμα να μην υπάρχουν κάποιες παραπομπές.  Τις πιο προφανείς δηλαδή, γιατί αν ήθελα να βάλω όσες έπρεπε, θα ήταν στην πράξη αδύνατο ή πολύ κουραστικό.

Για την κοινή Ιθάκη μας, δηλαδή την αρχή και το τέλος του ταξιδιού και για όσους ταξιδεύουν προς αυτήν...

5 σχόλια:

adamo είπε...

"Τους δαίμονες που κουβανείς"

Ενδιαφέρουσα επιλογή λέξης.

Ηδύλη είπε...

πραγματικά σπάνιο για άντρα τέτοιες ευαισθησίες...

zero2one είπε...

@adamo: Η επιλογή είναι του Καβάφη όχι δική μου. Όχι πως δε με γοητεύουν οι επιλογές του, φυσικά (-:

@Ηδύλη: Όλοι έχουμε ευαισθησίες, τις καταπνίγουμε όμως για διάφορους λόγους. Κι αυτό ισχύει και για μένα, δυστυχώς.

Ανώνυμος είπε...

ποτέ δε φαντάστηκα ότι κάποιος θα έγραφε μια άλλη Ιθάκη πάνω στην Ιθάκη τού Καβάφη, και ότι θα ήταν και ωραίο το αποτέλεσμα! μπράβο :)

όπως λέει κι ο Καβάφης, σίγουρα κάποια στιγμή θα καταλάβουμε "οι Ιθάκες τι σημαίνουν" .. οπότε μια και "πληθυντικές" πάντα τις κρίνουμε και τις αναθεωρούμε, στο δρόμο, και ποτέ τελικά δεν κατα-λήγουμε, όσο ζούμε
καλό αγώνα!

zero2one είπε...

Σχεδόν ένα χρόνο μετά, ξαναδιαβάζοντας το κείμενο με αφορμή το σχόλιο της mikrilulu κι ενώ η μικρή μας Ιθάκη υποφέρει, αισθάνομαι μια βαθύτατη πίκρα να με πνίγει...

Σα να είναι άρρωστη η μανούλα σου, να λιώνει από μια τρομερή ασθένεια κι εσύ να κάθεσαι δίπλα της ανήμπορος να βοηθήσεις.

"Μάνα μου, πικρή μου μάνα..." δε λέει κάποιο τραγουδάκι; Κουράγιο μάνα, πονάμε όταν πονάς...