24/1/08

Έξι χιλιάδες

Έξι
χιλιάδες
είναι τα χιλιόμετρα
που έκανα μέσα σε ένα χρόνο
-έκλεισε μόλις πριν λίγες μέρες-
από την αγορά του τωρινού μου ποδήλατου.

Οι άνθρωποι με κοιτούν παράξενα όταν τους λέω ότι εκτελώ το 95% των μετακινήσεών μου με ποδήλατο. Κι όμως, δεν είναι κάτι συγκλονιστικό. Είναι απλά μια συνήθεια, μια ευχάριστη συνήθεια, και γυμναστική και οικολογία μαζί. Και φιλοσοφία ίσως. (Βλέπεις κάποια πράγματα που δεν τα βλέπεις χρησιμοποιώντας το αυτοκίνητο).

Έχω ξαναμιλήσει γι' αυτό εδώ, εδώ κι εδώ.

Το μόνο που έχω να προσθέσω μετά από αυτή την «ψυχολογική» επέτειο είναι:

Δυνατόν.

Αρκεί να δουλεύει το μυαλουδάκι.
Νέες λύσεις, νέες προσεγγίσεις...

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τι να πω? Να τα εκατοστήσεις! Καλές και ασφαλείς διαδρομές σου εύχομαι...

Ντροπαλός είπε...

Υποθέτω ότι οι άνθρωποι σε κοιτούν παράξενα εδώ στην Ελλάδα. Σε άλλες χώρες η ποδηλασία φαίνεται απολύτως φυσιολογική.
Μη νομίζεις ότι εκτιμούν, πάντως, και το βάδην...

zero2one είπε...

Ας είμαι γερός (και μακριά από τα φορτηγά (-:), να συνεχίσω το άθλημα.

Ευχαριστώ παιδιάκια!

Ανώνυμος είπε...

ηξερα καποτε καποιον που καβαλα σενα ποδηλατο ξεφευγε απ την ζωη του...παθιαζοταν...ελεγε "το μωρο μου" κι εννουσε δυο ροδες κι ενα τιμονι...
τον αγαπουσα πολυ αυτον τον καποιον κι απο τοτε εχω μια ιδιαιτερη σχεση με τα ποδηλατα...
*καλες βολτες!