Αν με ρωτήσετε ποιος είναι
ο πιο μεγάλος κανόνας
για τη βελτίωση
του κόσμου γύρω μας
θα σας πω:
"Μη συντηρείς ο ίδιος
ότι σε χαλάει
στο μυαλό και στην καρδιά".
Τα υπόλοιπα
είναι απλώς λόγια
και περιττές αναλύσεις.
Πρώτοι εμείς αλλάζουμε τον κόσμο.
Αρχίζοντας από μέσα μας.
Αρχίστε από σήμερα...
Υ.Γ. Μην αρχίσετε από σήμερα,
αρχίστε από τώρα...
Τις μέρες αυτές, οργιάζουν οι φήμες για επικείμενους σεισμούς. Γενικά, οι φήμες είναι κάτι το αναξιόπιστο.
Πόσο έτοιμοι είμαστε όμως για τέτοια ενδεχόμενα; Μήπως είναι καιρός να ασχοληθούμε σε επίπεδο πρόληψης;
Αποφασισμένοι
φορούν τις πανοπλίες τους
και ξεκινούν για τόπους μακρινούς
να εκπληρώσουν ένα ιερό Χρέος
και να γυρίσουν πίσω με το Θείο Τρόπαιο.
Μπαίνουν στα καράβια τους
και ξαμολιούνται
και δεν ξαναγυρίζουν πια ποτέ.
Δίνοντας τη ζωή τους
γι᾽ αυτό που πιστεύουν
μα χωρίς να γνωρίζουν
κι οι ίδιοι τι πιστεύουν.
Σταυροφόροι χωρίς Σταυρό
βρίσκονται παντού γύρω μου
και πάντα έτρεμα
μήπως γίνω ένας από αυτούς...
῀῀῀
(Ο τίτλος της ανάρτησης είναι -ελαφρώς παραφρασμένος- τίτλος μυθιστορήματος του Arthur Koestler
Τον τελευταίο καιρό, προσπαθώντας να αξιοποιήσω καλύτερα τις ώρες που περνάω στοδρόμο -συνήθως επί δύο «οικολογικών» τροχών-, ψάχνω για ενδιαφέροντα ακούσματα για το φορητό μου ραδιοφωνάκι.
Έπεσα λοιπόν στην ιστοσελίδα του σταθμού Σκάι, απ᾽ όπου μπορείς να ακούσεις εκπομπές από το αρχείο τους.
Στάθηκα στην εκπομπή της Μαριάννας Κορομηλά, Επιστρέφοντας στην Ανατολή. Εξαιρετική η παραγωγός. Μια καταπληκτική φωνή, ταιριασμένη με μουσική που από μόνη της σε ταξιδεύει. Κι οι αφηγήσεις, περιπλανήσεις στην Ανατολή σε αλλοτινούς ή και πιο πρόσφατους καιρούς.
Σημειωτέον, ότι η Μαριάννα Κορομηλά εκδιώχθηκε άδικα και γραφειοκρατικά από την ΕΡΑ, ύστερα από πάνω από τριάντα χρόνια εκπομπών (Το γνωστό μας πια όνειδος του ελληνικού δημοσίου). Προφανώς, από τότε ψάχνει για νέα στέγη για τις εξαιρετικές εκπομπές της...
«Να ΄χεις μάτια κι αυτιά, έλεγα μέσα μου, τι ευτυχία! Να βλέπεις, ν' ακούεις αυτή την υπέροχη φαντασμαγορία, τον κόσμο. Να τρέχεις από το λίκνο στον τάφο ρίχνοντας αχόρταστες ματιές δεξά και ζερβά!
(Νίκου Καζαντζάκη, «Ο βραχόκηπος»)
+
Σε βλέπω
μέρα τη μέρα
να κερδίζεις έδαφος.
+
Και περιμένω
κείνη τη μέρα του Μάρτη
που θα ισοφαρίσεις το γέρο Χειμώνα.
+
Σα ν᾽ ακούω τα μπουμπούκια
ν᾽ αργοσαλεύουν κάτω από το χιόνι
και ξέρω πως κάτι θαυμαστό γίνεται εκεί μέσα.
+
Λίγη ακόμα υπομονή
ώσπου να ᾽ρθει ο καιρός
να ξαναγεμίσουν οι μέρες μας
φ ω ς...
«...με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά,
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους...»
(Κ.Π.Καβάφης, «Ιθάκη»)
Κάθε πρωτοειδωμένο λιμάνι
μια πρόκληση.
Να κατακτήσεις τα νερά του
να περπατήσεις στα σοκάκια του
να γνωρίσεις τους ανθρώπους του
να ρουφήξεις τον αέρα του
να βάλεις μέσα σου τον παλμό του.
Κι αφού φορτώσεις κι εκφορτώσεις
τα πολύτιμα εμπορεύματα
να σηκώσεις και πάλι την άγκυρα
γι᾽ αλλού,
ένα βήμα πιο κοντά στην Ιθάκη σου...
(Καλειδοσκόπιο σκόρπιών σκέψεων
μιας χιονισμένης Κυριακής)
~~~
Στροβιλίζονται
στις ορέξεις του ανέμου
από τον ουρανό στη γή
από τα νέφη στο χώμα
χωρίς να μπορούν
να κάνουν αλλιώς...
~~~
Δε θυμάμαι που διάβασα το:
«Έχει βρει όλα τα χρώματα μές στο λευκό».
~~~
Από την αγκάλη του χιονιού
θα βγουν οι πιο κόκκινες
παπαρούνες της Άνοιξης...
~~~
Φύλαξα ένα κρύσταλλο χιονιού
μέσα στην καρδιά μου
για τις δύσκολες ώρες.
Τον έβαλα δίπλα
στις Αυγουστιάτικες ηλιαχτίδες
που βρίσκονται εκεί
για τον ίδιο λόγο...
Πάνω στο γύρισμα
της σελίδας
ήρθε κι έκατσε
ένα περιστέρι.
Και είπε:
"Το παρελθόν
πέτάξε ήδη μακριά.
Ασχολήσου με το παρόν
πριν γίνει κι αυτό παρελθόν
και πετάξει ομοίως."
Δεν είπε τίποτ᾽ άλλο
μόνο άνοιξε
τα φτερά του
και χάθηκε...
Είμαι τακτικός τύπος.
Καθετί που θέλω να κάνω
αλλά δεν πρόλαβα ακόμα
το σημειώνω σε λίστα.
Ιεραρχώ τις προτεραιότητες
και βγάζω κάθε φορά
μια λίστα με πράγματα
προς διεκπεραίωση.
Μόνο που η ουρά αναμονής
μεγαλώνει απειλητικά,
δυσανάλογα
με το διαθέσιμο χρόνο.
Είμαι τακτικός τύπος.
Τα βάζω κάτω
και ψάχνω να βρω
τι φταίει...
(Συνεχίζεται...)
Φυσική πειραματική:
Πάρτε μερικούς κόκκους γύρη
και ρίξτε τους σ᾽ ένα δοχείο με νερό.
Κατόπιν με ένα δυνατό μεγεθυντικό φακό
ή μικροσκόπιο
παρατηρήστε την κίνηση των κόκκων
στο νερό.
Φαίνονται σα να κινούνται ακανόνιστα
προς όλες τις κατευθύνσεις
με ατέλειωτα ζιγκ-ζαγκ
χωρίς πορεία και νόημα.
Η κίνηση αυτή λέγεται κίνηση Brown
και οφείλεται στα μικρότερα μόρια του νερού
που χτυπούν απ᾽ όλες τις κατευθύνσεις
τους μεγαλύτερους κόκκους γύρης.
Το ίδιο συμβαίνει και με -όχι λίγους- ανθρώπους.
Ατέρμονη κίνηση Brown η ζωή τους...
Είσαι ένα φύλλο στο μέγα δέντρο της ράτσας. Να νιώθεις το χώμα ν' ανεβαίνει από τις σκοτεινές ρίζες και ν' απλοκαμιέται στα κλαριά και στα φύλλα.
Ποιος είναι ο σκοπός σου; Να μάχεσαι να πιαστείς στέρεα από το κλαρί, κι είτε σα φύλλο είτε σαν άνθος είτε σαν καρπός να σαλεύει μέσα σου, ν' ανανεώνεται και ν' αναπνέει ολάκερο το δέντρο.
(Νίκου Καζαντζάκη, «Ο βραχόκηπος»)
-Μα πες μου εσύ που όλα τα ξέρεις:
Ποιος ειν᾽ ο δρόμος για τ᾽ αστέρια[1];
Της είπα και γέλασε.
Και μου απάντησε:
-Πάλι γι᾽ αστέρια μου λες;
Μα δεν κοιτάς ποτέ χαμηλά, πού πατάς;
-Κάποτε το έκανα.
Μα τώρα το φως απ᾽ το δικό σου αστέρι
δεν αφήνει τίποτ᾽ άλλο στο οπτικό πεδίο...
~~~
[1] Από το «Μάρκος και Άννα» των Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα
(Από τη «Γλώσσα μου για την ΣΤ᾽ Δημοτικού»)
Παιδικά κολυβογραμματάκια.
Σκόρπια λόγια, πολλά νοήματα.
Το βιβλίο είναι ακριβώς 20 χρονών.
Σκονιζόταν στη βιβλιοθήκη μου μέχρι χθες.
ανδρείος-αντρειωμένος,
ελπίζω-ελπίδα,
περιπλανιέμαι,
καταγής-κατάκαρδα,
ελευθερία, ελεύθερος,
αισθάνομαι, αίσθηση, αίσθημα,
ολοένα βία, βιασύνη,
επιθυμώ, επιθύμησα...
Αλλάζουν.
Μεταλάσσονται.
Τα μηδέν και τα ένα
κάποτε γυρίζουν σελίδα.
Έτσι κι εγώ
καλωσορίζω σιγά-σιγά
τα καινούρια μου μηδέν και ένα
σε μια νέα εργασιακή σελίδα.
Άλλαξα τις τηλεπικοινωνίες
με το γεω-γραφείν.
Προσδοκώντας πάντα το καλύτερο
θα πορεύομαι,
θα εκπαιδεύομαι
χωρίς να ξεχάσω
τη φορητότητα της καρδιάς μου.
«Ποιος ξέρει τι θα φέρει το αύριο;» [1]
῀῀῀
[1] Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα, «Παίξε βραχνή μου φυσαρμόνικα»
Η πέτρα σώζεται αν τη σηκώσουμε από τη λάσπη και τη χτίσουμε σ' ένα σπίτι ή αν σκαλίσουμε απάνω της το πνέμα.
(Νίκου Καζαντζάκη, «Ο βραχόκηπος»)
