Φωτός απόλυτη ανάγκη

Ακούστε αυτό την ώρα που διαβάζετε

~~~

Η Οδός Αμφ... είναι μια ανηφόρα
κάπου μέσα στο γκρίζο της πόλης.
Κάθε πρωί που πηγαίνω στο γραφείο
ανεβαίνω για λίγο ένα κομάτι της.
Εκατέρωθεν του δρόμου
βρίσκονται ψηλά γκρίζα κτίρια.
Στο τέρμα όμως της ανηφόρας
είναι ένα κομμάτι γαλάζιο...

Σήμερα σηκώθηκα πολύ πρωί.
Έκανα δουλειές σπίτι και ξεκίνησα νωρίς για το γραφείο.
Περνώντας γύρω στις 8 από την Οδό Αμφ...
αντίκρυσα ένα μικρό αριστούργημα:

Στο τέρμα της ανηφόρας βρισκόταν Αυτός:
Ο Βασιλιάς
Ο Ζωοδότης
Ο Ηλιάτορας.

Ανέβαινε πολύ αργά μα σταθερά
το γκρίζο της πόλης
δείχνοντας το δρόμο.

Και τον άκουσα να ουρλιάζει
τα λόγια που οι άνθρωποι δεν ακούν
γιατί δεν έχουν τα αυτιά τους ανοιχτά:

"Ακτινοβολήστε τα νιάτα σας
μέχρι να τα κάψετε
μέχρι την τελευταία σταγόνα.
Μην τα τσιγκουνεύεστε.

Ζήστε τα όνειρά σας.
Κάντε τα πραγματικότητα
με το ίδιο το αίμα σας.
Καείτε μέσα τους
μέσα σε μια εκτυφλωτική λάμψη.

Το ίδιο κάνω κι εγώ.
Γιατί από το ίδιο υλικό είμαστε.
Φωτίστε μικρά μου αστέρια,
φωτίστε τον κόσμο με το αίμα σας
που τόσο ανάγκη το έχει..."


~~~

Αυτά για την ώρα.
Καλή σας μέρα.

Κι αν δε με διαβάζετε
πολύ συχνά πια
μην απορείτε.
Είμαι κάπου εκεί
ανάμεσά σας και ζω...