Ανάπτυξη στίλβοντος ποδηλάτου

«Η ποίησις είναι ανάπτυξι στίλβοντος ποδηλάτου.
Μέσα της όλοι μεγαλώνουμε.
Οι δρόμοι μας είναι λευκοί. Τ’ άνθη μιλούν.
Από τα πέταλά τους αναδύονται συχνά μικρούτσικες παιδίσκες.
Η εκδρομή αυτή δεν έχει τέλος.»
(Ανδρέας Εμπειρίκος)


Σαν ποδηλάτης από χρόνια
δεν μπορώ
παρά να μη χαμογελάσω.

Στίλβον ποδήλατο.
Που μας ταξιδεύει
στους κακοτράχαλους δρόμους
του μέσα μας.

Μας εκπαιδεύει
μας θρέφει.

Οι δρόμοι έχουν περιεχόμενο
ομορφιά και πράματα να πουν
«αν έχεις μάτια να τα δεις,
αν έχεις χέρια να τ᾽ αγγίξεις»[1].

Κι η εκδρομή αυτή
σιγάει, μόνο όταν σιγήσει κι η καρδιά.
Γιατί όσο χτυπάει η καρδιά
θα ανασαίνει στίχους.

~~~

[1] Χάρη & Πάνου Κατσιμίχα: «Το δώμάτιο»
σε ποίηση της Λένας Παππά.