Η ιστορία δεν περιμένει

Το ξανάκουσα σήμερα
-που το ράδιο δε βγάζει παρά μόνο νότες-
και πρόσεξα καλά αυτή τη φορά τους στίχους.

Ιστορία, σε παρακαλώ,
δάνεισέ μου λίγο χώρο
κι ένα πενόφτερο
να γράψω το δικό μου
κεφαλαίο γράμμα
με κόκκινη μελάνη
σε μια μικρή γωνιά
του βιβλίου σου...



Όταν κάτι περιμένεις να γίνει
τότε περνάει έτσι ο καιρός
το χρόνο τον προφταίνουν εκείνοι
που δεν ψάχνουν γιατί και πώς
η Ευτυχία δεν περιμένει
άλλη μια ευκαιρία χαμένη.

Όταν κάτι περιμένεις ν' αλλάξει
καθισμένος αναπαυτικά
οι εφιάλτες σου γίνονται πράξη
και το γνωρίζουν κάποιοι καλά
η Ιστορία δεν περιμένει
άλλη μια ευκαιρία χαμένη.

Μα η αλήθεια ταξιδεύει στο νότο
εκεί που ο ήλιος είναι ψηλά
ο ουρανός είναι γαλάζιος εκεί κάτω
κι η φύση όμορφη όπως παλιά
κι όσοι κατάφεραν εκεί να φτάσουν
μπορούν να θυμηθούν και να ξεχάσουν
ότι περίμεναν να έχει γίνει
ότι δεν άλλαξαν πάντως ποτέ
το χρόνο προφτάσαν εκείνοι
που έλεγαν "τώρα"
που είπανε "ναι"
η Ιστορία είναι γραμμένη
κι η Ευτυχία δεν περιμένει.

Η Ιστορία κι η Ευτυχία
η ίδια η Ιστορία
κι η Ευτυχία
έρχονται τώρα
τώρα ξανά
τώρα
τώρα ξανά.

(Μαρίας Βουμβάκη: "Η ιστορία κι η ευτυχία")