Περί αίματος και Φόβου

Λεει εδώ ο αγαπητός spikon για την εμπειρία του της αιμοδοσίας.

Εγώ πάλι, εθελοντής αιμοδότης που έχει δώσει πάνω από 10 φορές τα τελευταία 4 χρόνια, δηλώνω ότι είμαι φοβιτσιάρης. Κάθε φορά που πάω, οι σφυγμοί μου είναι αρκούντως αυξημένοι. Στο τρύπημα για τον αιματοκρίτη, στο βάλε και στο βγάλε της βελόνας, κατά τη ροή του αίματος...

Πηγαίνω όμως. Όπως λεει κι η ποίητριά μας:

"Ξεχνιέται άραγε ο φόβος
με συστηματική προσπάθεια;"

Φυσικό πράγμα ο φόβος, όπως κι ο πόνος. Είναι σήματα κινδύνου. Χρέος τους είναι να μας κάνουν πιο προσεκτικούς, να μας αφυπνίσουν. Το μυαλό όμως επεξεργάζεται τα σήματα κι αποφασίζει ανάλογα. Έχει τη δύναμη να νικά το φόβο...