Κύλα, ω ποτάμι της ζωής

Μεγαλώνω. Αλλάζω. Εξελίσσομαι.

Βλέπω τα πράγματα με καινούρια μάτια. Βλέπω εκείνα που δεν έβλεπα, βλέπω αλήθειες και ψέματα. Βλέπω χρώματα και σχήματα, στο μυαλό μου ασαφή νοήματα. Νιώθω ερεθίσματα, γλυκά κελαηδίσματα.

Βλέπω αλλιώς τους ανθρώπους. Μέσα στα μάτια τους, τα τοπία αλλάζουν, μεταμορφώνονται, παραμορφώνονται. Πότε ξεχωρίζουν, πότε ξαναθολώνουν. Μάσκες μπαίνουν και βγαίνουν. Φίλοι έρχονται, μένουν. Αγάπες γεννιούνται, πεθαίνουν.

Προσπαθώ να καταλάβω απο που ξεκίνησα, ποιος είμαι, τι θα γίνω. Κοιτάω μέσα μου και προσπαθώ να διακρίνω. Μες στο σκοτάδι με αυτοανακρίνω.

Κάθε λεπτό που περνάει, διαφορετικός. Το ποτάμι κυλάει διαρκώς. Κι εγώ τι είμαι; Πλοηγός...