Περικοπές από το κατά Καζαντζάκη Ευαγγέλιον

-Παππού, είπε, πιάνοντας το χέρι του γέρου, έχω ακουστά, έζησες σαν το μεγάλο δρυ, έφαες μπόρες, πόνεσες, χάρηκες, πολέμησες, δούλεψες εκατό χρόνια. Πώς σου φάνηκες η ζωή, παππού, στα εκατό τούτα χρόνια;

-Σαν ένα ποτήρι κρύο νερό, παιδί μου, αποκρίθηκε ο γέρος.

-Και διψάς ακόμα παππού;

Σήκωσε αψηλά το μπράτσο του ο γέρος, έπεσε το φαρδύ μανίκι του πουκαμίσου και ξεσκέπασε, ως τον ώμο, το κοκαλιάρικο κουφαλιασμένο μπράτσο.

-Ανάθεμά τον, είπε, με βαριά φωνή σα να καταριόταν, ανάθεμά τον που ξεδίψασε!

(Νίκου Καζαντζάκη, «Ο καπετάν Μιχάλης»)