25/1/08

Σταγόνες ποίησης, ε'

Μετεξεταστέα

Σαράντα δύο χρόνια
και δεν έμαθα
πως θα μπορούσα ν᾽ αφαιρέσω
τις υγρές λέξεις
απ᾽ το ποίημα.
Ν᾽ ανοίξω μια τρύπα
να το φουσκώνει ο άνεμος.
Να το κάνει πανί
για μεγάλα ταξίδια.
Δεν έμαθα ακόμη
πως ν᾽ αγαπάω.

(Στέλλας Καραμολέγκου, «Αόρατη θέα»)

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

κι εγω πως ναγαπαω προσπαθω να μαθω....
αλλα γινονται οι λεξεις ωκεανος και με πνιγουν...
*το ποιημα σου μου φτιαξε το πρωνο*
καλημερα!

zero2one είπε...

Σ' ευχαριστώ!