Ουδέπω

Οι φίλοι παντρεύονται,
φτιάχνουν τα σπίτια τους,
κάνουν παιδιά.

Και μου λένε
«άντε, και στα δικά σου».

Κι εγώ σκέφτομαι
«Ουδέπω καιρός»
και θυμάμαι το Θαλή
γιατί όντως,
δεν ήρθε ακόμα ο καιρός.

Μα καμιά φορά τις νύχτες
αναρωτιέμαι
μήπως είναι αύριο
που θ᾽ αρχίσω να λέω:
«Ουκέτι καιρός...»