Φωνή βοώντος...

Είμασταν εκεί. Ναι, είμασταν εκεί.
Και είδαμε. Και είδαμε τον κόσμο να συρρέει κατά χιλιάδες.
Τον αγανακτισμένο κόσμο.
Να φωνάζει αποδοκιμαστικά, να σφυρίζει, να διαμαρτύρεται.

Κοιτούσα το Άπειρο κι αναρωτιόμουν:
Μπορεί να αλλάξει μια τρίχα μόνο αυτού του κόσμου;
Μπορεί αυτή η "φωνή βοώντος" να είναι μια μικρή αρχή;

Είναι δυνατόν όλοι αυτοί οι άνθρωποι,
όταν θα πάνε σπίτια τους να μην ξεχάσουν
αυτό που έγινε απόψε στο κέντρο της Αθήνας;

Είναι δυνατό να το θυμούνται;
Να το θυμούνται και αύριο και κάθε αύριο;
Να έχουν ανοιχτά τα μάτια και την καρδιά τους;
Να πάψουν να ανέχονται;

Να έρθουν αντιμέτωποι με το Θηρίο.
Με τακτική κι επιμονή. Με αρετή και τόλμη.
Να του κόβουν σιγά-σιγά τα κεφάλια
μέχρι να το ρίξουν κάτω;

Είναι δυνατόν;
Πείτε μου.
Είναι δυνατόν;