Περικοπές από το κατά Καζαντζάκη Ευαγγέλιον, #7

-Χριστέ μου, φώναξε δυνατά, γιατί ήθελε να φτάσει η φωνή του στον ουρανό, Χριστέ μου, ως πότε ο αρχηγός των ανθρώπων θα 'ναι ο Αντίχριστος; Ως πότε ο άνθρωπος θα κοιτάζει τον άνθρωπο και δε θα του 'χει εμπιστοσύνη; Κιντυνεύουν οι τίμιοι στη γης, πόσοι είναι; λίγοι - γιατί δεν τους λυπάσαι; Γιατί τους δίνεις μονάχα την αγάπη, την αρετή, την ταπεινοσύνη, και δεν τους δίνεις και τη δύναμη; Αυτούς πρέπει ν' αρματώσεις, αυτούς κι όχι τους άλλους. Λύκοι είναι οι άλλοι, έχουν δόντια, νύχια, δύναμη· μα τα πρόβατα; Αυτά ν' αρματώσεις, Χριστέ μου, να μην τα φαν οι λύκοι. Κι αν είναι να κατεβείς ξανά στη γης, μην κατεβείς πια σαν αρνί, κατέβα σαν αγαθό λιοντάρι...

(Νίκου Καζαντζάκη, «Οι αδερφοφάδες»)