Το έτερον ήμισυ
Σε κάποια ανάρτησή της, η αγαπητή iliaxtida αναφέρεται στο άλλο μας μισό.
Έχω αναρωτηθεί κι εγώ πολλές φορές -αναζητώντας το- αν υπάρχει τέτοιο.
Σκεπτόμενοι ορθολογικά θα πούμε ότι ανάμεσα στο ανθρώπινη πλημμύρα που κυκλοφορεί γύρω μας, σίγουρα θα υπάρχουν άνθρωποι με τους οποίους μπορούμε να ταιριάξουμε.
Το ζήτημα είναι να έρθει κανείς σε επαφή με αυτούς και εφαρμόζοντας τα κριτήρια του νου και της καρδιάς του να επιλέξει τη στιγμή που θεωρεί σωστή, εκείνον που θεωρεί πιο κατάλληλο.
Τόσο απλό; Ίσως.
Η θητεία μου στα μηδέν και τα ένα με δίδαξε να βλέπω τα πράγματα όσο πιο απλά μπορώ, αλλά και ταυτόχρονα, όσο διεξοδικά χρειάζεται.
Κι αν για χρόνια το αποτέλεσμα είναι μηδέν;
Τότε, μπορεί απλά να αυξήσει κανείς τις πιθανότητές του, συναναστρεφόμενος περισσότερους ανθρώπους.
Το να οργανώνει κανείς δραστηριότητες, να γνωρίζει νέους ανθρώπους, να κάνει νέους φίλους, να ανακαλύπτει καινούρια πράγματα για τον εαυτό του, να περνάει καλά, να ΖΕΙ, εκτός από αυτόσκοπός, σίγουρα βοηθάει και σ' αυτό τον τομέα.
Όταν έχεις με το μέρος σου τις πιθανότητες, αρκεί να είσαι χαλαρός και να περιμένεις να ενεργήσουν...
3 σχόλια:
Όχι δε θα λεγα πως είναι θέμα πιθανοτήτων. Συγκυρίας, στιγμής, τύχης μάλλον.
Πως μπορείς όμως να βρίσκεσαι συνέχεια "μες την πολύ συνάφεια του κόσμου" όπου εκεί νοιώθεις τη μοναξιά ακόμη πιο έντονη εκτός όταν περιστυχίζεσαι από αγαπημένους φίλους.
Αυτή τη "συγκυρία, στιγμή, τύχη" εγώ την λέω πιθανότητες. (-;
Όσο για τον κόσμο, απλά διαλέγεις, στις δραστηριότητες που σου αρέσουν, να επιζητάς πιο συχνά περισσότερο κόσμο. Όχι όμως στο βαθμό που αισθάνεσαι ο ίδιος ότι ξεπερνά τις ισορροπίες σου.
Θα είμαι κυνικός:
Το έτερον ήμισυ το πλάθουμε, όπως επίσης και μας πλάθει.
Αυτή η διεργασία είναι απαραίτητη για να ταιριάξουν δύο πλάσματα που έχουν μια τάση να έλκονται το ένα προς το άλλο αλλά όχι τόσο ώστε να θεωρεί το ένα το άλλο ως το υπόλοιπο μισό του.
Δημοσίευση σχολίου