Ιεροσυλία

Μια φορά κι έναν καιρό,
από έναν τόπο μαγεμένο, από ένα σπήλαιο ιερό,
περνούσαν ταξιδιώτες, περνούσαν προσκυνητές.

Παρατήρησαν, λοιπόν, σε κάποιο σημείο ενός βράχου
μια υπέροχη δημιουργία της φύσης
ένα δάσος από λαμπυρίζοντες κρυστάλλους
με ένα υπέροχο κίτρινο χρώμα.

Μαγεμένοι από την ομορφιά
δε δίστασαν να βάλουν στις τσέπες τους
από μερικούς κρύσταλλους ο καθένας.

Έναν-έναν, λοιπόν, πήραν όλους τους κρύσταλλους
κι άφησαν το βράχο τελείως γυμνό.

Μα σαν έφτασαν σπίτι τους,
διαπίστωσαν με λύπη και τρόμο
ότι οι κρύσταλλοι είχαν πάψει να λαμπυρίζουν
κι είχαν μάλιστα γίνει σκόνη,
απλή, ξερή, πεζή σκόνη στις τσέπες τους.

~~

Ωραίο παραμυθάκι ε;
Κι όμως, η βάση της ιστορίας είναι πέρα για πέρα αληθινή.

Ανεβαίνοντας το μονοπάτι της Νέας Καμένης
προς τον κρατήρα του ηφαιστείου της Σαντορίνης
η ξεναγός μας έδειξε το σημείο
που βρίσκονταν οι κρύσταλλοι
πριν οι τουρίστες τους τσεπώσουν.

Μακριά από τις σταθερές κι ιδανικές συνθήκες
θερμοκρασίας και υγρασίας
το πέτρωμα είχε χάσει τις ιδιότητες
καθώς και τη σκληρότητά του.


Τα συμπεράσματα αφήνονται στον αναγνώστη...