Μάσκα δεν έχω να γυρνώ

«Μάσκα δεν έχω να γυρνώ
στο καρναβάλι ετούτο...»
(Θανάσης Παπακωσταντίνου, «Στις χαραυγές ξεχνιέμαι»)


Μάσκα δεν έχω να φορώ
κι ούτε ποτέ είχα.

Πάντα κυκλοφορούσα
με το πρόσωπο γυμνό
εκτεθειμένο.

Μές στα μάτια μου πάντα είχα
τα αισθήματά μου προφανή
τις σκέψεις μου ολοκάθαρες.

Μα για κάποιο λόγο
οι άνθρωποι τρόμαζαν
όταν τους κοίταζα στα μάτια.

Γιατί στα δικά τους μάτια
δεν είχαν παρά μόνο σκοτάδι
και καταχωνιασμένες σκέψεις
στα βάθη της ακάθαρτης ψυχής τους.

Κι έτσι κι εγώ έπαψα
να κοιτώ στα μάτια τους ανθρώπους.
Μ' από τότε κάποιο θολό σύννεφο
σκίασε και τα δικά μου μάτια.

Κι αναρωτιέμαι τώρα
καθώς οι άνθρωποι
πια δεν φοβούνται τα μάτια μου
μήπως απόκτησα κι εγώ
τη δική μου μάσκα...