28/6/07

Ταξιδιωτικοί προορισμοί

Κατ' αρχάς, ευχαριστώ τον αγαπητό Spikon για την πρόσκληση.

Θα έλεγα ότι τα έχω πει όλα εδώ, όμως ας ξαναπροσπαθήσω:

Μέρη που θα ήθελα να πάω. Δεν εξετάζω ήδη αυτά που έχω πάει. Σειρά: αυθαίρετη. Η κατάταξη δεν είναι εύκολη.

  • Σαντορίνη: Ένα μικρό όνειρο, όχι και τόσο δύσκολο, ίσως πραγματοποιηθεί φέτος.

  • Πετρούπολη: Έχω μισοερωτευτεί ήδη αυτή την πόλη για την ιστορία της, τα αξιοθέατά της, το "κλίμα" της, τους ανθρώπους της.

  • Σκανδιναβία: Για πολλούς λόγους.

  • Άπω ανατολή: Ναι. Επιζητούμε το διαφορετικό, το εξωτικό, σωστά;

  • Και επειδή είμαι και εγώ της σχολής των ...οικολογικών δικύκλων, κάποια σχετικά μακρινή διαδρομή πάνω σ' αυτό. 3-4 μέρες ας πούμε. Καλοκαίρι Με λίγα απαραίτητα στη σχάρα. Με τον άνεμο συνοδό τις μέρες. Με τον ουρανό προσκέφαλο τις νύχτες..
Μα τα ταξίδια δεν τελειώνουν εδώ.
Ένα ταξίδι δεν είναι και όλη η ζωή;

Και τι γίνεται, επίσης, με τα ταξίδια του νου;
Της ψυχής;
Της καρδιάς;


Με τη σειρά μου, ας πετάξω κι εγώ το μπαλάκι στους paperflowers, Jangel, nam3l3ss, justelene που υποψιάζομαι (-;) ότι με διαβάζουν...

2 σχόλια:

nakupenda είπε...

Πέρσι πήγα στη Σαντορίνη* σε κάνει να θες να δακρύσεις απ'την ομορφιά. Αν έχεις και λίγο ρομαντική ψυχή..... δε θέλει πολύ*

zero2one είπε...

Ό,τι πιο όμορφο έχω διαβάσει ποτέ για τη Σαντορίνη, είναι ένα ποίημα μιας φίλης μου:

Θήρα

Από τα δάχτυλα της Φρίκης
σμιλεύτηκε η πότνια Ομορφιά.
Στη Θήρα του ανέμου,
στην περιπέτεια των βράχων
υπάκουσε τ' αλλόκοτο νησί.

Μεγάλωσαν τα σταυροθόλια της ψυχής
κι αγκάλιασαν το μάταιο.
Η άνυδρη ζωή εκρήγνυται
σε βλάστηση που ηλιολάμπει.
κι η υπόσκαφη ελπίδα
τρέφεται απ' το βράχο.

Τα μάτια μας θολώνει τ' Άπειρο.
Τα βάσανα της γης ξεθώριασαν,
έγιναν θόλος γαλανός
φτερούγισαν στις άκριες
των κυμάτων.

Και η ζωή αρτιώθηκε.

(Γιώτας Διέννη, από τη συλλογή "Παραμύθια")