Ταξιδιωτικοί προορισμοί
Κατ' αρχάς, ευχαριστώ τον αγαπητό Spikon για την πρόσκληση.
Θα έλεγα ότι τα έχω πει όλα εδώ, όμως ας ξαναπροσπαθήσω:
Μέρη που θα ήθελα να πάω. Δεν εξετάζω ήδη αυτά που έχω πάει. Σειρά: αυθαίρετη. Η κατάταξη δεν είναι εύκολη.
- Σαντορίνη: Ένα μικρό όνειρο, όχι και τόσο δύσκολο, ίσως πραγματοποιηθεί φέτος.
- Πετρούπολη: Έχω μισοερωτευτεί ήδη αυτή την πόλη για την ιστορία της, τα αξιοθέατά της, το "κλίμα" της, τους ανθρώπους της.
- Σκανδιναβία: Για πολλούς λόγους.
- Άπω ανατολή: Ναι. Επιζητούμε το διαφορετικό, το εξωτικό, σωστά;
- Και επειδή είμαι και εγώ της σχολής των ...οικολογικών δικύκλων, κάποια σχετικά μακρινή διαδρομή πάνω σ' αυτό. 3-4 μέρες ας πούμε. Καλοκαίρι Με λίγα απαραίτητα στη σχάρα. Με τον άνεμο συνοδό τις μέρες. Με τον ουρανό προσκέφαλο τις νύχτες..
Ένα ταξίδι δεν είναι και όλη η ζωή;
Και τι γίνεται, επίσης, με τα ταξίδια του νου;
Της ψυχής;
Της καρδιάς;
Με τη σειρά μου, ας πετάξω κι εγώ το μπαλάκι στους paperflowers, Jangel, nam3l3ss, justelene που υποψιάζομαι (-;) ότι με διαβάζουν...
2 σχόλια:
Πέρσι πήγα στη Σαντορίνη* σε κάνει να θες να δακρύσεις απ'την ομορφιά. Αν έχεις και λίγο ρομαντική ψυχή..... δε θέλει πολύ*
Ό,τι πιο όμορφο έχω διαβάσει ποτέ για τη Σαντορίνη, είναι ένα ποίημα μιας φίλης μου:
Θήρα
Από τα δάχτυλα της Φρίκης
σμιλεύτηκε η πότνια Ομορφιά.
Στη Θήρα του ανέμου,
στην περιπέτεια των βράχων
υπάκουσε τ' αλλόκοτο νησί.
Μεγάλωσαν τα σταυροθόλια της ψυχής
κι αγκάλιασαν το μάταιο.
Η άνυδρη ζωή εκρήγνυται
σε βλάστηση που ηλιολάμπει.
κι η υπόσκαφη ελπίδα
τρέφεται απ' το βράχο.
Τα μάτια μας θολώνει τ' Άπειρο.
Τα βάσανα της γης ξεθώριασαν,
έγιναν θόλος γαλανός
φτερούγισαν στις άκριες
των κυμάτων.
Και η ζωή αρτιώθηκε.
(Γιώτας Διέννη, από τη συλλογή "Παραμύθια")
Δημοσίευση σχολίου