Περικοπές από το κατά Καζαντζάκη Ευαγγέλιον, #5

Πού βρίσκονται λοιπόν τόσοι κόσμοι σιγής και γαλήνης που πλένε και χαμογελούν στα μάτια Σου τα μεγάλα; Σκύβω απάνω των και κοιτάζω. Οι σκέψεις Σου σαν ήμερα κρίνα γέρνουν και συλλογούνται στις ατάραχτες λίμνες των ματιών Σου. Παράξενοι ουρανοί χωρίς βροντές και νέφαλα μόνο γεμάτοι φως και αρμονία - γεμάτοι Θεό - καθρεφτίζονται και κρυφομιλούν στα νερά των ματιών Σου.

(Νίκου Καζαντζάκη, «Όφις και κρίνο»)