Οι Ολυμπιακοί Αγώνες που δεν έζησα

Τρία χρόνια πέρασαν κιόλας από τους Ολυμπιακούς της Αθήνας.
Τους Ολυμπιακούς που δεν είδα, δεν έζησα, δεν πήρα καν μυρωδιά.

Δεν το επέλεξα αυτό, μου επεβλήθη.
Υπηρετούσα τη θητεία μου στην (κατά τα άλλα :-ρ) όμορφη Ξάνθη.
Λίγες μέρες άδειας στα τέλη Ιουλίου, απλά δεν ήταν αρκετές.

Και ήρθε ο καιρός των αγώνων.
Και πέρασε ο καιρός των αγώνων.
Και σ' εμάς εκεί πάνω,
ανάμεσα στη στρατιωτική ρουτίνα, υπηρεσίες, αγγαρίες, εξόδους,
δεν έφτασε παρά μόνο ένας μακρινός απόηχος.

Λυπάμαι πολύ,
είπα τότε -εκ των υστέρων, όταν κατάλαβα τι έχασα-
και το ξαναλέω τώρα.
Λυπάμαι πολύ που δεν ήμουν εδώ.
Που έχασα το Μεγάλο Πανηγύρι.

Τους νόμους να εφαρμόζονται στην Ελλάδα (έστω και ελέω αστυνόμευσης).
Το Ωραίο, το Μεγάλο και τ' Αληθινό (κι ας πουλάει καλά για τους Χορηγούς).
Την πολιτισμική πανσπερμία που κατέκλυσε την Αθήνα.
Το κλίμα των ημερών.

Εν ολίγοις, αυτό που ύστερα από 108 χρόνια επέστρεψε για λίγο
κάτι που, πολύ πιθανό να μην ξανασυμβεί όσο ζεί η γενιά μας.

Μια που δεν έχω λοιπόν τίποτα να θυμηθώ
ξεκινάω αυτή τη στιγμή ένα παιχνίδι
για να προκαλέσω τις δικές σας αναμνήσεις.
Γράψτε ό,τι νομίζετε ότι είναι άξιο λόγου για την περίοδο των Ολυμπιακών
και παραδώστε τη σκυτάλη παραπέρα.

Τίτλος: "Αθήνα 2004, τρία χρόνια μετά: Οι αναμνήσεις"
Ο αφέτης μόλις πυροβόλησε.
Οι θεατές αγωνιούν στο κατάμεστο στάδιο.
Το αγώνισμα ξεκινάει με τους αθλητές charoulita, ντροπαλό, nam3l3ss, severin, nakupenda