Ψυχαναγκασμός του τηλεφώνου;

Το πιο ψυχαναγκαστικό πράγμα στο σπίτι μου θεωρώ πως είναι το τηλέφωνο. Το ενοχλητικό κουδούνισμα ακούγεται. Μπορεί να είναι μεσημέρι Σαββατοκύριακου και να έχω ξαπλώσει.
Μπορεί να κάθομαι στον υπολογιστή και να γράφω. Το κουδούνισμα όμως είναι σα να μου λέει: "Παράτα ότι κάνεις και τσακίσου να με σηκώσεις!"

Συμφωνείτε; Όχι, ελπίζω. Τα παραπάνω είναι απλά μια λάθος θεώρηση. Είναι ένα κλασικό παράδειγμα κακής χρήσης της τεχνολογίας. Είναι μια ακόμα από τις εμμονές που μας
έχουν κληροδοτήσει οι γονείς μας μεγαλώνοντάς μας.

Γιατί απλούστατα το τηλέφωνο διαθέτει αναγνώριση κλήσης. Μπορείς αργότερα να δεις την κάθε μη απαντημένη κλήση μαζί με τον αριθμό του καλούντα στην οθόνη. Έτσι δεν έχεις
χάσει τίποτα.

Οι εμμονές όμως συνεχίζουν: "Μα, αν είναι κάτι επείγον;"

Ε, πόσο επείγον είναι; Αν γίνεται σεισμός ή πόλεμος (ή η Δευτέρα Παρουσία :-Ρ) μάλλον θα το καταλάβω και χωρίς να με ενημερώσουν τηλεφωνικά... Αν είναι πραγματικά
επείγον, θα ξαναπάρουν. Μπορούν, μάλιστα, να πάρουν στον κινητό, το οποίο το έχω συνήθως δίπλα μου. Όταν κοιμάμαι όμως, το κλείνω. Το ίδιο θα κάνω από 'δω και μπρος και
με το σταθερό.

Γιατί η ησυχία και η ψυχική ηρεμία μου προέχουν. Και το τηλέφωνο εφευρέθηκε για να υπηρετεί τον άνθρωπο κι όχι το αντίθετο...