Χαλαρώνοντας

Πολλές φορές μου έχει συμβεί τα πρωινά του Σαββάτου (ή σπανιότερα της Κυριακής), να ξυπνώ από συνήθεια νωρίς και να κείτομαι στο κρεβάτι μη μπορώντας να ξανακοιμηθώ λόγω της υπερέντασης της εβδομάδας. Προσπαθώ να χαλιναγωγήσω το μυαλό, αλλά αυτό δεν υπακούει. Η σκέψη πετάει σε χίλια πράγματα κι ο ύπνος πάει περίπατο.

Μια πολύ απλή τακτική χαλάρωσης που εφαρμόζω είναι η εξής: Προσπαθώ να χαλαρώσω τμηματικά το σώμα, συγκεντρώνοντας τη σκέψη σε ένα τμήμα του κάθε φορά. Αρχίζω από τα πόδια. Σκέφτομαι: "Τώρα θα χαλαρώσω τα πόδια μου" και προσπαθώ να σκέφτομαι μόνο αυτό. Δεν είναι πολύ εύκολο, αλλά πιάνει. Και πιάνει γιατί έχεις ένα συγκεκριμένο πράγμα να σκεφτείς χωρίς να πετάει το μυαλό σαν πίθηκος από κλαδί σε κλαδί. Μετά από λίγο λοιπόν, τα ποδαράκια έχουν χαλαρώσει και αυτό το καταλαβαίνω από ένα ευχάριστο ελαφρύ μούδιασμα. Ύστερα προχωρώ με τον ίδιο τρόπο προς τα πάνω, συνεχίζοντας για όλο το σώμα.

Λίγα λεπτά αργότερα, αισθάνομαι χαλαρός και ήδη πολύ καλύτερα. Μπορεί να ξανακοιμηθώ, μπορεί και όχι. Ο χρόνος που περνάω από κει και πέρα στο κρεβάτι όμως, είναι πραγματικός χρόνος ξεκούρασης.

Αν έχετε παρόμοιο πρόβλημα υπερέντασης, δοκιμάστε το!